Nowicki Mirosław, rzeczoznawca, biegły
sądowy techniki samochodowej i ruchu
drogowego

USTAWA z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym. (Dz. U. z dnia 31 grudnia 2002 r.) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1.  Sąd Najwyższy jest organem władzy sądowniczej, powołanym do:   1)   sprawowania wymiaru sprawiedliwości przez: a)  zapewnienie w ramach nadzoru zgodności z prawem oraz jednolitości orzecznictwa sądów powszechnych i wojskowych przez rozpoznawanie kasacji oraz innych środków odwoławczych, b)  podejmowanie uchwał rozstrzygających zagadnienia prawne, c)  rozstrzyganie innych spraw określonych w ustawach;   2)   rozpoznawania protestów wyborczych oraz stwierdzania ważności wyborów do Sejmu i Senatu oraz wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, a także ważności referendum ogólnokrajowego i referendum konstytucyjnego;   3)   opiniowania projektów ustaw i innych aktów normatywnych, na podstawie których orzekają i funkcjonują sądy, a także innych ustaw w zakresie, w którym uzna to za celowe;   4)   wykonywania innych czynności określonych w ustawach. Art. 2.  Sąd Najwyższy ma siedzibę w Warszawie. Art. 3.  § 1. Sąd Najwyższy dzieli się na Izby:   1)   Cywilną;   2)   Karną;   3)   Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych;   4)   Wojskową. § 2. Wewnętrzną organizację Sądu Najwyższego, szczegółowy podział spraw między izby oraz zasady wewnętrznego postępowania określa regulamin Sądu Najwyższego, uchwalony przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego. § 3. Regulamin Sądu Najwyższego podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 4.  § 1. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego corocznie składa Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej oraz Krajowej Radzie Sądownictwa informację o działalności Sądu Najwyższego oraz o wynikających z niej istotnych problemach. § 2. Informację, o której mowa...